Eurotestudo hermani- Μεσογειακή χελώνα
Περιλαμβάνεται στο παράρτημα II και IV της Οδηγίας για τους Οικοτόπους 92/42/CEE, η Μεσογειακή χελώνα καταλαμβάνει συνήθως περιβάλλοντα μεσογειακής μακκίας (θαμνώδους βλάστησης) και θερμόφιλου ξύλου, αν και είναι επίσης προσαρμοσμένη σε υποβαθμισμένα γεωργικά χωράφια και λόχμες. Μπορεί να βρεθεί σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη.
Στην Ελλάδα, η χερσοχελώνα αναφέρεται ως Ευάλωτη γιατί, παρά την ευρεία εξάπλωσή της, έρχεται αντιμέτωπη με ένα ευρύ φάσμα απειλών και οι περισσότεροι πληθυσμοί της μειώνονται. Οι απειλές περιλαμβάνουν την αύξηση της πεδινής γεωργίας, την αστική ανάπτυξη, τις δασικές πυρκαγιές και την συλλογή τους για να διατεθούν στο εμπόριο.
Στην Ιταλία, καταλαμβάνει μεγάλη ποικιλία άνυδρων οικοτόπων, κυρίως στην κεντρική Ιταλία, κατά μήκος της ακτής της Τυρρηνικής θάλασσας. Έχει εντοπιστεί σε 368 οικόπεδα από τα οποία το 89% βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου, και με καθεστώς διατήρησης που ταξινομείται ως U1 και τάση «Επιδεινούμενη» (ISPRA Reports 194/2014). Το Lazio, μαζί με την Τοσκάνη, φιλοξενεί τους κύριους πληθυσμούς της ιταλικής χερσονήσου. Η χελώνα ταξινομείται ως Απειλούμενη τόσο στην «Περιφερειακή Κόκκινη Λίστα Αμφιβίων και Ερπετών του Lazio» όσο και στην Εθνική Κόκκινη Λίστα. Στην επικράτεια του Lazio, η υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού παρατηρείται κατά μήκος των παράκτιων και υποπαράκτιων περιβαλλόντων που αποτελούνται από φυλλώδη δέντρα ή θαμνώδη βλάστηση. Περισσότερο από το 85% των συνολικών ειδοποιήσεων έχει σηματοδοτηθεί κατά μήκος της ακτογραμμής της Ρώμης και του Βιτέρμπο, ενώ στην υπόλοιπη περιοχή η Μεσογειακή χελώνα αντιπροσωπεύεται κυρίως από μικρούς πληθυσμούς που είναι πολύ απομονωμένοι μεταξύ τους.
Εmys orbicularis – Στικτή χελώνα
Περιλαμβάνεται στα παραρτήματα II και IV της Οδηγίας για τους οικοτόπους 92/42/CEE και υπάρχει στο παράρτημα II της σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της Ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών οικοτόπων στην Ευρώπη, η στικτή χελώνα καταλαμβάνει κυρίως υδάτινα περιβάλλοντα πλούσια σε βλάστηση όπως λιμνία, βάλτους, έλη, μικρές λίμνες και υδάτινα σώματα, κανάλια και ποτάμια που ρέουν αργά. Συνήθως θεωρείται ημιυδρόβιο είδος με χερσαία συμπεριφορά που μπορεί να διανύει αποστάσεις έως και 1.000 μέτρα μακριά από το νερό. Βρίσκεται στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη, τη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική.
Στην Ελλάδα ταξινομείται ως Απειλούμενο είδος και στο Δέλτα του Νέστου εμφανίζεται σε αρκετούς υγρότοπους. Στην Ιταλία, καταγράφεται σε 539 οικόπεδα εκ των οποίων το 46% βρίσκεται στην περιοχή της Μεσογείου και το υπόλοιπο στην Ηπειρωτική, με καθεστώς διατήρησης που ταξινομείται ως U1 και τάση «Επιδεινούμενη» (ISPRA R. 194/ 2014). Εμφανίζεται όχι υψηλότερα από 500 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με επικρατούσα παρουσία στις πλημμυρικές πεδιάδες. Τόσο στην Εθνική Κόκκινη Λίστα όσο και στην «Περιφερειακή Κόκκινη Λίστα Αμφιβίων και Ερπετών του Λάτσιο» έχει ταξινομηθεί ως Απειλούμενο. Στην περιοχή του Lazio, οι πληθυσμοί της στικτής χελώνας έχουν υποστεί ισχυρή μείωση μετά τις εκτεταμένες επεμβάσεις του περασμένου αιώνα. Επί του παρόντος, ο μεγαλύτερος αριθμός παρατηρήσεων καταγράφεται στις επαρχίες Viterbo, Latina και Ρώμης, όπου εμφανίζεται σε διαφορετικές προστατευόμενες περιοχές καθώς και σε ορισμένους αστικούς χώρους πρασίνου.
Callimorpha (Euplagia) quadripunctaria* - Jersey tiger
Είδη προτεραιότητας που απαριθμούνται στο παράρτημα II της Οδηγίας για τους οικοτόπους 92/42/CEE. Αν και το καθεστώς διατήρησής του ορίζεται ως Ευνοϊκή, είναι πιθανό ότι η μείωση των δασικών οικοτόπων έχει θέσει σε κίνδυνο την παρουσία του στο Palo Laziale.
Phasianus colchicus colchicus - Black-necked Pheasant
Το Δέλτα του Νέστου φιλοξενεί τον τελευταίο καθαρό άγριο πληθυσμό Κολχικού Φασιανού στην Ευρώπη, ένα κατάλοιπο που συνδέεται στενά με τους άγριους πληθυσμούς στη φυσική του περιοχή στην κεντρική Ασία. Ο Phasianus c. colchicus περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Σπονδυλωτών της Ελλάδας ως Κρίσιμα Απειλούμενα και ο πληθυσμός του υπολογίζεται σε 100-250 μονάδες. Οι απειλές περιλαμβάνουν το παράνομο κυνήγι, την απώλεια οικοτόπων μέσω της επέκτασης των γεωργικών δραστηριοτήτων και την εκτεταμένη βόσκηση ζώων, καθώς και την μείωση ανοιγμάτων σε ξυλώδη βλάστηση λόγω της αύξησης των θάμνων και ποωδών φυτών. Στον Νέστο, η περιοχή που καταλαμβάνουν τα εποχικά λιμνία εμπίπτει σε μια περιοχή υψηλής πυκνότητας Φασιανών και έχουν παρατηρηθεί συχνά γύρω από τα λιμνία. Ενδεχομένως να εξαρτώνται από τα λιμνία για πόση, αναζήτηση τροφής και μπορεί ακόμη και να τις χρησιμοποιούν ως χώρο αλληλεπίδρασης.