Palo Laziale

Όσον αφορά την αλατότητα, η ανάλυση επιβεβαιώνει την παρουσία υψηλής παρουσίας αλατιού στο έδαφος του Palo Laziale, όπως καταγράφηκε για πρώτη φορά το 2003. Ωστόσο, το καθορισμένο επίπεδο αλατότητας/αλατότητας δεν φαίνεται κρίσιμο για την ανάπτυξη των φυτών, καθώς υπάρχουν δεν υπάρχουν λάκκοι εδάφους που να παρουσιάζουν είτε υψηλά αλμυρή και νατρική κατάσταση. Σε γενικές γραμμές, η αλατότητα και η νατριότητα του εδάφους εμφανίζονται ελαφρώς χαμηλότερα από το 2011 όταν πραγματοποιήθηκαν εδαφολογικές έρευνες στην τοποθεσία για τελευταία φορά. Τα αποτελέσματα φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το αλμυρό ή ανθρακικό έδαφος δεν είναι ένας από τους πιο πυροδοτικούς παράγοντες της δασικής μαρασμού του Palo Laziale καθώς:

α) το δάσος έχει μέτρια αλατότητα ως προς ένα περίπλοκο οικοσύστημα.

α) δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ διπλή παρουσία εδαφών αλατιού-νατριού στους λάκκους.

Όσον αφορά την κοκκομετρία του εδάφους, παρατηρείται αξιοσημείωτη παρουσία αργίλου, ιδιαίτερα σε επίπεδο εδάφους 75-100 cm, και με αυξανόμενη συγκέντρωση που κινείται από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Αυτές οι πληροφορίες είναι πολύ σημαντικές για να επιτρέπουν τη μονιμότητα του νερού στο έδαφος και θα οδηγήσουν στον εντοπισμό των νέων προσωρινών λιμνών (Δράση C2).

Συμπερασματικά, η συμβολή της παιδογένεσης στον χαρακτηρισμό και τη διατήρηση των τύπων οικοτόπων προτεραιότητας (π.χ. προσωρινές λιμνούλες) των δασικών εκτάσεων είναι αναμφίβολα υψηλή. Ο αποκλεισμός της αλατότητας ή της νατριότητας του εδάφους ως πρωταρχικών αιτιών της μείωσης των δασών μπορεί να ενισχύσει τον ρόλο των τροποποιημένων τάσεων των θερμοκρασιακών περιοχών και στη μικρή έκταση των καθεστώτων βροχόπτωσης, που καταγράφηκαν στο Palo Laziale τις τελευταίες δεκαετίες που οδήγησαν σε εκτεταμένη εμφάνιση θερμών και άνυδρων πηγών (βλ. αποτελέσματα της Δράσης Α4). Ο πηλός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του δάσους στην περιοχή, αλλά, δεδομένης αυτής της σημασίας, μπορεί επίσης εύκολα να γίνει ένας περιοριστικός παράγοντας, για παράδειγμα, παρουσία λειψυδρίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα (πάνω από τρεις ή τέσσερις μήνες). Αυτό αξίζει περαιτέρω έρευνες.

Τα αποτελέσματα της δράσης δείχνουν ότι: α) με μόνη εξαίρεση το λάκκο εδάφους 18, το % της αργίλου στους λάκκους εδάφους των δέντρων (3,4,5) είναι <40%. β) κανένα λάκκο εδάφους δεν είναι αλατούχο ή νάτριο. γ) μόνο 2 κοιλώματα εδάφους είναι αλατούχα (3,5). δ) μόνο 2 λάκκοι εδάφους είναι νατρικοί (4,18). ε) επτά λάκκοι εδάφους είναι μέτριας αλατούχας. στ) εννέα λάκκους εδάφους είναι μέτριας νατρίου.

Νέστος

Συλλέχθηκαν δείγματα εδάφους από τρεις θέσεις: μία από τη δυτική όχθη του ποταμού Νέστου (θέση Α), δύο από διαφορετικές τοποθεσίες κατά μήκος της ανατολικής όχθης, «Φωνή της Αμερικής» και «Λάζαρος», αντίστοιχα.

Συγκέντρωση αργίλου στο έδαφος:

- Στην τοποθεσία Α, δύο λίμνες είχαν 13-14% άργιλο στο επιφανειακό στρώμα ικανό να συγκρατεί νερό εάν αυτός ο πηλός γινόταν αδιαπέρατος στο νερό.

- Στη θέση Β, «Λάζαρος», την τελευταία έρευνα του έργου, τα ποσοστά αργίλου σε όλα τα δείγματα ήταν σημαντικά (30-36% στα επιφανειακά στρώματα) και μαζί με τη λάσπη σχηματίζουν αδιαπέραστα στρώματα, τα οποία μπορούν να εγκλωβίσουν το νερό της βροχής.

- Στην τοποθεσία Γ, «Φωνή της Αμερικής», το κύριο χαρακτηριστικό των εδαφών στις λιμνούλες είναι η αμμώδης υφή σε τέσσερις (στα πέντε) από τους λάκκους εδάφους. Η στάθμη του ποταμού είναι πιθανώς υψηλότερη από τη στάθμη της γης όπου βρίσκονται οι λίμνες, με αποτέλεσμα την άνοδο του νερού στο έδαφος για να σχηματίσει λίμνες και έτσι να διατηρηθεί η υδροστατική ισορροπία.

- Επίσης συλλέχθηκαν δείγματα εδάφους από 10 τοποθεσίες από το παραποτάμιο δάσος του Νέστου κοντά στη θέση Α και από τις δύο όχθες του ποταμού. Η μεταβλητότητα των ιδιοτήτων αυτών των εδαφών ήταν υψηλή. Αυτό δείχνει ότι τα παρόχθια οικοσυστήματα είναι πολύ ευέλικτα. Οκτώ από τα 10 δείγματα είχαν αμμώδη υφή και μόνο δύο ήταν αργιλώδες και ιλυώδες.

Αλατότητα και νατρικότητα στο έδαφος:

Όσον αφορά την αλατότητα, δεν υπάρχει υψηλή τιμή ούτε αγωγιμότητας ούτε ESP στη θέση Α.

Σε ορισμένους λάκκους παραποτάμιου δάσους και δύο λίμνες της τοποθεσίας C και μία λίμνη στη θέση Β, η αγωγιμότητα του εδαφικού διαλύματος βρέθηκε υψηλή (>2000 μS/cm). Αυτό πιθανότατα οφειλόταν στη διάλυση των ανθρακικών αλάτων. Σε αυτές τις ίδιες λίμνες στη θέση C, υπάρχει υψηλό ποσοστό ανταλλάξιμου νατρίου (ESP) (>15). Το ESP εμφανίζεται υψηλό και σε άλλα δείγματα, αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο λόγος για αυτό είναι η χαμηλή τιμή της ικανότητας ανταλλαγής κατιόντων (CEC) και η παρουσία αλάτων ανθρακικού νατρίου. Ταυτόχρονα, σε αυτές τις δύο λίμνες στη θέση C, η αγωγιμότητα και το ESP είχαν υψηλές τιμές σε εδάφη με υψηλό CEC πιθανώς λόγω εξάτμισης αλατιού. Τα φυτά που ευδοκιμούν εκεί έχουν προσαρμοστεί σε αυτό το επίπεδο αλατότητας.